Αναδρομική έκθεση για τα ογδοντάχρονα του Βλάση Κανιάρη, στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη, 17/12/08 – 2/3/09.
Η έκθεση τελειώνει σήμερα...
Ο Κανιάρης ανήκει στους σύγχρονους έλληνες καλλιτέχνες που συνέβαλαν ουσιαστικά στον προσανατολισμό της ελληνικής τέχνης προς τα διεθνή εικαστικά δεδομένα.
Στόχος του ήταν πάντα να συλλάβει την πραγματικότητα ως έργο τέχνης και όχι να αναπαραστήσει την πραγματικότητα στο έργο τέχνης.
Πώς θα περιγράφατε την έκθεση στο μουσείο Μπενάκη;
Είναι και δεν είναι έκθεση. Είναι μια πρόταση που αναφέρεται στη συνέχεια που έχει το μουσείο, του οποίου τα εκθέματα ξεκινούν από την αρχαιότητα για να φτάσουν στην πιο πρόσφατη λαϊκή κληρονομιά μας. Η έκθεση προσθέτει απλώς έναν κρίκο, γιατί τα προβλήματα που είχαν οι τότε τα έχουμε κι εμείς. Τοποθέτησα ένα έργο μου μπροστά στον οντά από τη Σιάτιστα. Το ίδιο μετανάστες ήταν τότε, το ίδιο μετανάστες είναι και σήμερα. Κάθε έκθεση είναι ένα στοίχημα, κι ούτε είναι δεδομένο ότι θα πετύχει. Ήταν μια ιδέα του Μάνου Στεφανίδη. Οι εκθέσεις που κάνω θα ήθελα να είναι μια ευκαιρία για συζήτηση και όχι απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Δεν είναι η τέχνη ο στόχος αυτής της ιστορίας. Η τέχνη ενδέχεται. Άλλωστε η ιστορία του έργου τέχνης, όπως υπάρχει στις πολιτισμένες χώρες, δεν με πολυενθουσιάζει ούτε με πείθει. Όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν εκεί δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό που λέμε εμείς τέχνη, με κάτι την αναπληρώνουν ασφαλώς και πάντως είναι κι αυτοί ευτυχείς και έχουν κι αυτοί τις δυνατότητες του ονείρου. Αυτό είναι ένα πρόβλημα σοβαρό και με οδηγεί στο να μη θεωρώ τα έργα μου έργα τέχνης.
Εναλλακτικά υπάρχει και η έκθεση από 26/02-28/03 εδώ : KALFAYAN GALLERIES
Χάρητος 11, Κολωνάκι
Πηγές : Το Βήμα , LifoLand1 , LifoLand2
Μαντρί -> Un Petit Bateau
Ζωγραφίζει αυτός η ρίχνει τη μπογιά όπως το τυρί στα μακαρόνια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δεύτερο κάνει μάλλον! κάποτε γύψωνε τον καμβά και του πετούσε χρώμα για να αναπαραστήσει τους τοίχους στα σπίτια της Αθήνας. Άλλοτε με τα κουρέλια από τα παλαιοπωλεία έντυνε σκελετούς από σύρμα αναπαριστώντας ανθρωπάκια δίχως στέρνο για να δείξει τους μετανάστες που δούλευαν χωρίς ειδικότητα στις φάμπρικες. Γνωστό του έργο μια βαλίτσα τοποθετημένη στο κέντρο μιας αίθουσας μουσείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κάτι τρύπια παληοπάπουτσα και δέκα σκατωμένα σώβρακα. Σε ποιό Μουσείο να τα εκθέσω? Θέλω να καταδείξω την ανέχεια του βιοπαλαιστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιού βιοπαλαιστή; του χ(α ή ε ό,τι θέλετε βάλτε....)ου επενδυτή θες να πεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήαν αυτή είναι η πραγματικότητα θα τα ανεχτούμε κι αυτά! τι να κάνουμε; καλλιτέχνες είμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά το '60 είχαν και μια αξιοπρέπεια! σήμερα χάθηκε κι αυτή! είναι σημεία των καιρών κι αυτά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιοπρέπεια τα σώβρακα του "60? Για λέγε, για λέγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν πλυμένα τι να πω; ή τουλάχιστον δεν τα έδειχναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λες μωρέ? Το μόνο τους πλεονέκτημα ήταν πως ποτέ δεν κινδύνευες να τα φορέσεις ανάποδα. Ήξερες: το κίτρινο μπροστά και το καφέ πίσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήένα έχω να πω, ζηλιάρηδες, μας καταστρέψατε τις σημερινές ιδέες μας για ποστ του πρωτεσίλαου και τη δική μου εννοώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ανοίγετε ένα μπλογκ παρέα? Πάταγο θα κάνετε! Τίτλος: H μπογιατζού και το χιλιομπαλωμένο κομμούνι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια φωτό βάλτε το Βασιλάκη Καϊλα!
Δεν έχω αντίρρηση! ο νονός εσύ usound!
ΑπάντησηΔιαγραφήevie,νομιζω η εκθεση του Κανιαρη πηρε παραταση.Αμα ελθεις αθηνα θα σε παω και σε αλλη του μουσειου κυκλαδικης τεχνης(ωραιοτατη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστους παιδακι μου,προκεινται περι ημιαγριων...
Ζηλιάρηδες είναι Protesilae! Να μην δουν μπλογκ και άνθρωπο να προκόβει! Ψαλιδοχέρηδες, παίρνουν το ψαλίδι και ψαλιδίζουν τη χαρά να βλέπουμε την επιτυχία μας να τρυπάει ταβάνι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθήνα θα έλθω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαω στου Αλη τωρα να καθαρισω,γιατι κοιμομουν και αυτοι οργιασαν εν τη απουσια μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήέρχομαι εκεί, μέχρι και ότι ήσουν στα επείγοντα είπαν!
ΑπάντησηΔιαγραφή